CRISPR (ang. clustered, regularly interspaced palindromic repeats) jest strukturą genetyczną, która po raz pierwszy została zaobserwowana i opisana w 1987 roku przez japońskich naukowców. Badacze zdefiniowali charakterystyczny trakt w genomie Escherichia coli jako ciąg zgrupowanych, regularnie rozmieszczonych krótkich sekwencji palindromicznych.
Z biegiem czasu system CRISPR został zaobserwowany także u innych bakterii i archeonów. Badania na przestrzeni kilkudziesięciu lat potwierdziły hipotezę, że system CRISPR–Cas (ang. CRISPR associated proteins) stanowi prokariotyczny, adaptacyjny system immunologiczny przeciwko obcym elementom genetycznym i działa w następujący sposób.
Tuż po infekcji komórki bakteryjnej przez bakteriofag lub plazmid, białka Cas przeprowadzają enzymatyczne cięcie obcego dla bakterii materiału genetycznego, następnie wbudowując powstałe mniejsze fragmenty w określone kasety CRISPR genomu gospodarza. W przypadku powtórnej infekcji komórki bakteryjnej przez ten sam egzogenny materiał genetyczny, transkrypcji ulega cała kaseta CRISPR tworząc transkrypt pre-crRNA. Dojrzałe crRNA, które powstaje dzięki procesom trawienia endonukleolitycznego, oddziałuje z białkami Cas. Końcowy etap degradacji obcego DNA odbywa się przez zasocjowany z DNA kompleks białek Cas [1].
Cały artykuł dostępny tutaj
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz